Fundación Manrique
Het museum van César Manrique
Het huis van kunstenaar César Manrique is gebouwd op én in een gestolde lavastroom. In de lavaholtes onder de grond zijn verschillende kamers ingericht. Boven de grond zijn vierkante ruimtes met vijvers, bomen en cactussen waar het aangenaam toeven is. Opvallend zijn de contrasten tussen de zwarte lavarotsen en het het gestukte witte metselwerk. Heel apart, maar ook heel smaakvol. In het huis is nu het museum over de kunstenaar gevestigd.
César Manrique Foundation
In 1968 bouwde Manrique in Tahíche een huis op een lavaveld. Het veld was tussen 1730 en 1736 ontstaan door verschillende vulkaanuitbarstingen. Bij het ontwerpen van de woning, of eigenlijk meer een ondergrondse villa, baseerde hij zich op de traditionele architectuur van Lanzarote. In de lava-tunnels op de onderste etage richtte Manrique diverse ruimtes in. Via een gangenstelsel in het lavaveld bereik je vijf kamers die gemaakt zijn in natuurlijke holtes. In deze stijlvol ingerichte ruimtes komen natuur en design samen.
Lanzarote: verboden voor hoogbouw
Dankzij de inzet van Manrique in de jaren '70 van de vorige eeuw, is Lanzarote bespaard gebleven van hoogbouw. Maar zijn nalatenschap aan zijn eiland is veel groter, waaronder zijn Fundación Manrique.
Haría
Kunstenaar César Manrique woonde in Tahíche tot 1988, totdat hij verhuisde naar zijn nieuwe huis in het plaatsje Haría. Het plaatsje ligt in het Dal der Duizend Palmen in de bergen van Lanzarote. Hier bracht Manrique de laatste jaren van zijn leven door.César Manrique (1919-1992)
Kunstenaar Manrique is geboren in Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. Hij studeerde aan de kunstacademie in Madrid en reisde vervolgens de wereld over. In New York kwam hij in aanraking met kunstenaars Rothko en Pollock. Manrique ontwikkelde zich tot een veelzijdige artiest waarbij hij het idee voor Art-Nature/Nature-Art ontwikkelde, een totaal-concept waarbij schilderijen, sculpturen, muurschilderingen en architectuur bijeen werden gebracht. Voorbeelden hiervan zijn Jameos del Agua, zijn huis in Tahiche; Mirador del Rio en de Jardin de Cactus.In 1966 keerde Manrique terug naar Lanzarote om daar voorgoed blijven. In die tijd begon het toerisme op Lanzarote zich te ontwikkelen. Manrique maakte zich sterk om het natuurlijke en culturele erfgoed van het eiland te beschermen. En met succes. Dankzij de kunstenaar is er amper hoogbouw op Lanzarote.
